Ergernissen Kantoorleven

De vegetarische collega van vroeger

Vroeger als je met collega’s uit eten ging zat er altijd wel zo’n irritante vegetariër tussen die alles verpestte. Opeens vielen de beste restaurants af en moest iedereen zich aanpassen. Je kon echt niet zeggen: ‘Joh, die ene steak.’ Alsof je iemand van zijn geloof afhaalde. Ja, hij wist nog wel een adresje.

Om te voorkomen dat iedereen aan de algen en grassap moest, speurden jullie eindeloos online menukaarten af naar die paar vegetarische opties onderaan op pagina vijf. Het bestelmoment ging ook altijd gepaard met zo’n superieur houdinkje van: kijk mij eens geweldig bezig zijn.

Tegenwoordig moet je het niet in je hoofd halen om een steakrestaurant voor te stellen. Je vegan collega’s kijken je aan alsof je gek geworden bent: weet je wel hoe ongezond dat is en wat voor leven die beesten hebben? Nee, dan oesterzwam carpaccio met cashew kaas, dat is pas genieten.

Zelf ben ik ook aardig meegegaan op eetgebied, aangezien de mensheid steeds dikker wordt en je tegenwoordig zo lang mogelijk gezond, gelukkig en om aan te zien moet blijven. Dus ik eet weinig en alleen wit vlees, smeer humus op speltbrood en neem de trap. Maar ik pas me probleemloos aan.

Zoals laatst op een verjaardag toen er aan het einde ordinair bij de friettent werd besteld. Ik nam een friet super met een kroket en cola. Ik dacht: laat ik dan ook maar meteen helemaal losgaan. Goddelijk na al dat konijnenvoer. Dat er een beest voor is omgelegd stop je zo diep mogelijk weg.

Het is net als met vliegen: je weet dat het slecht is, maar eigenlijk interesseert het je geen moer. Je leeft maar een keer, jij hebt dit verdiend. Dus je wilt op het strand van de Malediven liggen en niet via een rotomweg met de elektrische auto naar een camping in Zuid-Frankrijk.

Die ene keer per jaar wil jij de vleeseter onder de veganisten zijn.

Office Life

Jim

Al bijna tien jaar staarde hij vanachter zijn bureau naar hetzelfde park. Inmiddels had hij er een zekere haat-liefdeverhouding mee opgebouwd. In de lunchpauze kon hij er heerlijk in verdwijnen en zich bevrijd voelen van alles wat hem aan banden legde. Tegelijkertijd symboliseerde het de stilstand in zijn leven. De bomen kleurden alweer goudbruin en luidden het afsterven van het jaar in en wat was er nu helemaal gebeurd? Treurig staarde Jim over zijn beeldscherm. De enige verandering die onverbiddelijk doorging was zijn aftakeling. Als hij nu een bijna-doodervaring kreeg zou hij waarschijnlijk het licht van zijn beeldscherm zien. Hij lachte schamperend in zichzelf. (meer…)

Familieleed

Met namen

Een van de leukste dingen van een kind krijgen is het benamen. Met namen (haha leuk woordgrapje) als het een meisje is. Een meisjesnaam mag mooi, zoet, stoer, lief, stijlvol, eigenlijk van alles zijn. Bij een jongensnaam ben je toch wat beperkter. Te mooi, zoet en lief vallen al snel af, wil je niet dat het te verwijfd wordt. Hoe dan ook willen we een naam die iedereen kent en mooi vindt. En hoe dan ook reageren mensen positief: ‘Leuk!’ Natuurlijk. Iemand zal eens zijn neus ophalen en zeggen: ‘Dat vind ik minder.’ Diegene kan wel inpakken. Op die manier weet je nooit zeker of mensen je baby’s naam nu wel zo leuk vinden en dat is misschien maar goed ook. (meer…)

Dagelijks leven Ergernissen

Naar de Aldi

Vanuit mijn studententijd voel ik nog altijd een diepgewortelde plicht mijn boodschappen bij de Aldi te halen. In deze door tijd- en geldloosheid gedomineerde levensfase fietste ik wekelijks een half uur lang richting de dichtstbijzijnde Aldi met een paar vaste boodschappentassen. Dat was immers goedkoper dan de aanschaf van een nieuw plastic tasje. Nog altijd fiets ik naar de Aldi. Als fervent kaaskop wil ik natuurlijk niet mijn voordeel teniet doen met benzine. Dit keer vergat ik echter mijn vaste boodschappentassen. Nu zijn Aldi plastic tassen beduidend minder sterk dan bijvoorbeeld die van de Albert, herinnerde ik me opeens toen het drama zich afgelopen zaterdag voltrok. (meer…)

Ergernissen

Heerlijk kou lijden hartje winter

Voor sommige mensen is het een ware sport om het ’s winters zo warm mogelijk te hebben met de verwarming zo laag mogelijk. Dat heeft meestal niks met armoede te maken, maar alles met gierigheid. Het wordt dan wel bedekt met ‘om milieuredenen’, maar van dit soort krijg je evengoed de benzinebon gepresenteerd na een gezamenlijk ritje of je moet je eigen fles wijn meenemen naar hun verjaardag. Met een dekentje op de bank zitten, de centrale verwarming verruilen voor een houtkachel (voor resthout uiteraard) en extra laagjes zijn toverwoorden in deze huishoudens. Volledig je eigen zaak natuurlijk, maar wat doe je als je er rillend op de bank zit? (meer…)

Relatieleed

Trouwen to show off

We kunnen ons altijd afvragen in hoeverre we iets doen omdat we het echt leuk vinden of omdat we indruk op anderen willen maken. In New York, waar de hipste en meest ontwikkelde mensen ter wereld schijnen te wonen, draait veel, zo niet alles, om imago en netwerken. Zo heeft The New York Times een speciale pagina gewijd aan bruiloften en andere vieringen. Hierop kun je onder meer spotten wie van de high society elkaar recentelijk het jawoord hebben gegeven. Dit zorgt natuurlijk voor een enorme druk om dé bruiloft van het jaar te geven. (meer…)